अस्मिन् जन्मनि

आज खूप दिवसांनी खरडावसे  वाटते आहे . का कळत नाही .. मनाचा भुंगा झाला आहे.. आपण ज्या साठी पळतो , ज्या स्वप्ना न साकारण्यासाठी जीवाचे रान करतो.. ते नक्की मिळेल का ... आज किती तरी गोष्टींचा त्याग करतो आहे.. फक्त एका ध्येयासाठी.. मग असे का वाटत राहते... जे ध्येय  गाठण्यासाठी जो आटापिटा चालू आहे त्या साठी आपण कित्येक गोष्ट का गमावून बसतो आहे..  नाही कळत मनाला... कसे आवरणार मनाला..  कोणी समजून घेईल का.. कधी कधी खूप वाईट वाटते की आपण स्वतःला तरी न्याय देतो आहे का? का फक्त घडाळ्याच्या काट्यावर नुसते पळत राहणार... काहीतरी गमावत असल्याची जाणीव सारखी का जाणवत राहते..  मी नात्याला एक जवाबदारी मानून न्याय देतो आहे का.. मी कोणाचा मुलगा , कोणाचा नवरा , कोणाचा  भाऊ लागतो आणि कोणाचा जिवलग मित्र ...  मग त्या नात्याशी असणाऱ्या जवाबदारी ची जाणीव आहे का मला ...  खरे सांगायचे झाले तर मला नाते ( ते कोण ते हि असो ) कधी निभावता आले नाही...अजून हि निभावता येत नाही ... मला तरी असे वाटते..  नातं निभावणे खूपच कठीण असते का? काही गोष्टी आपण गमावल्याबद्...

सुरुवात ...... खूप दिवसापासून मनात होते पण ते प्रत्यक्षात उतरत  नव्हते  ... काय ते... लिखाण हो .. ते सुद्धा मराठीतून ... चला आज मुहूर्त मिळाला.. आज माझ्या मनाला मी वाट मोकळी करून देत आहे... बघूया कसे जमते ते ... तुम्ही वाचक सांभाळून घ्याल ही आशा आहे... असो, माझी ओळख करून देतो ... त्या पासून सुरवात...:) मी एक संगणक अभियंता.. software Engineer ... (Engineer शब्दाला खरंच value आहे का आज? मोठाच प्रश्न  ..... ).. असो मी काही Engineer होऊन मोठा पराक्रम केला आहे असे नाही वाटत.. आता पर्यंत सहा वर्षाचा अनुभव गाठीशी.. दर मजल करत इथ पर्यंत पोहचलो खरा ... . लंडनला... ब्रिटीशांच्या देशा मध्ये ... या मागे खूप मोठी कथा आहे...मोठा वाटतो प्रवास .. परंतु अजून बराच पल्ला गाठायचा आहे.. पुढे सगळे सविस्तर लिहिलं जाईलच ... थोडे कुटुंब बदल  ... दोनाचे चार हात झाले आहेत पण ते दोन हात भारतात आहेत.. :(  माझ्या लग्नाबदल  बोलतो आहे मी.... बघा ना  स्वप्नाच्या मागे धावतो आपण... आणि  काहीतरी गमावण्याची  किंमत  तर चुकवावीच  लागते.. पण Thanks to God.....